Białoboki

Zamek szlachecki

Tatarzy na zamku Do niedawna wśród mieszkańców Białoboków żywa była tradycja, iż w zamku stacjonował spory oddział Tatarów. Sprowadził ich któryś z Korniaktów i utrzymywał do trzymania porządku w swoich włościach. Ludzie pamiętali, że byli bardzo bezwzględni. Etnograf Franciszek Kotula uważał, iż rzeszowska rodzina Stafiejów wywodzi się właśnie od białobockich Tatarów.

Wieś Białoboki koło Przeworska była główną siedzibą Korniaktów, jednego z większych rodów województwa ruskiego. Dlatego też zaskakuje brak wzmianki o ich siedzibie w większości publikacji zamkowych. A tutaj właśnie mieściła się ich główna rezydencja, po której został dzisiaj tylko kopiec z drobnymi resztkami murów o wysokości do ok. pół metra. Mury są widoczne tylko po wschodniej stronie. Są to dwa fragmenty - jeden niski podłużny i drugi wyższy o okrągłym kształcie.
Kopiec ma równą powierzchnię, porośnięty jest trawą, kryje fundamenty i piwnice zamkowe. Jakieś betonowe wejście do piwnicy znajduje się od strony południowej, przy drodze. Trudno powiedzieć co to jest, ale patrząc z góry nie jest on połączone z głównym kopcem zamkowym, który otoczony jest miniaturową fosą w zasilaną wodami przepływającej tuż obok rzeczki. Teren zamku przecięty został asfaltową drogą, co z pewnością przyczyniło się do zaniku jego pozostałości, które jeszcze w połowie ubiegłego wieku były znacznie większe.
Zamek w Białobokach nie był może wielką rezydencją, ale posiadał bardzo bogate wnętrza z ozdobnymi posadzkami z białego kamienia. Otoczony był fosą i bagnami, posiadał most zwodzony.