Dobczyce

Średniowieczny zamek królewski

Wierni królowi Pobyt króla w Dobczycach w 1311 r. związany był z buntem wójta Alberta w Krakowie. Dokument konfiskujący dobra krakowskich buntowników podpisany przez króla wystawiony został w dobczyckim zamku, w oryginale: "apud Dobsicz in castris". Mieszkańcy Dobczyc pomogli królowi odbić Kraków i za to jego syn Kazimierz Wielki przywilejem z 1362 r. lokował miasto na prawie niemieckim, uwolnił mieszczan od cła w całym kraju oraz nadał inne przywileje. Zwiększył też ich bezpieczeństwo dzięki nowym fortyfikacjom.

1225 r. - w książce "Dzikowy Skarb", polski pisarz historyczny Karol Bunsch wspomina o notatce z tego roku, w której czytamy, że wdowa po wójcie w osadzie Dobschicze ubiegała się o mieszkanie w zamku, a rok później biskup Iwo Odrowąż wybudował tu kościół
1311 r. - na zamku przebywał król Władysław Łokietek
1362 r. - wzmianka o dobczyckim zamku w dokumentach. W tym okresie, za Kazimierza Wielkiego został on rozbudowany, być może już wtedy powstał zamek dolny. Także miasto otoczono murem, który zastąpił dotychczasową palisadę
lata 1378-1417 - najstarszymi dzierżawcami starostwa dobczyckiego byli: kupiec krakowski, bankier i zaufany Kazimierza Wielkiego - Mikołaj Wierzynek później podkanclerzy i starosta krakowski - Klemens z Moskorzewa
1390 r. - król Władysław Jagiełło nakazał konserwację warowni, przekazując na ten cel dochody z żup wielickich
1398 r. - w zamku Dobczyce przebywał król Władysław Jagiełło z żona Jadwigą, co zostało upamiętnione herbem Jagiellonów przed wejściem do kaplicy
od 1417 r. - mimo że syn Klemensa z Moskorzewa - Marcin powinien odziedziczyć starostwo to ze względu na "niegodziwe wybryki i zuchwalstwa" wyrokiem sądu królewskiego pozbawiono go dzierżawy (m.in. w 1411 r. napadł i złupił Dobczyce) . Następnymi dzierżawcami zamku byli: Zbigniew z Brzezia, Mikołaj z Brzezia, Piotr z Kamieńca, Stanisław Lanckoroński, Stanisław Czerny z Witowic, Hieronim Bużeński, kolejny Piotr z Kamieńca, Seweryn Boner.

Królewska szkoła O istotnym znaczeniu zamku dobczyckiego w kraju świadczy fakt, iż za króla Kazimierza Jagiellończyka mieściła się tu "akademia" dla jego synów: Zygmunta, Aleksandra, Władysława, Jana, Fryderyka i Kazimierza, który został później beatyfikowany. Pobierali nauki pod okiem księdza Jana Długosza. Po nieudanej wyprawie po koronę węgierską król ponownie posłał syna Kazimierza do Dobczyc na kontemplacje. Dlatego stał się on patronem Ziemi Dobczyckiej.

1585 r. - król Stefan Batory, potrzebując gotówki, przekazał Dobczyce za pokaźną sumę Sebastianowi Lubomirskiemu co rozpoczęło okres świetności zamku. Rozbudowano zamek dolny i przeprowadzono przebudowę całości w renesansową rezydencję
I poł. XVII w. - starostą był Stanisław Lubomirski, który po rozbudowie zamku w Wiśniczu, przebywał głównie tam, jednak w Dobczycach rezydowała jego żona Zofia z Ostrogskich. Tu wychowywała dzieci. W zamku kazała m.in. wykuć studnię, wybudować kaplicę oraz wzbogacić wieżę o zegary
1611 r. - w zamku odbyło się huczne wesele Barbary Lubomirskiej i Jana Zebrzydowskiego, starosty lanckorońskiego
1649 r. - po Lubomirskich, Dobczyce na prawie 100 lat przejął ród Jordanów. Najpierw podkomorzy krakowski Michał Jordan (przeprowadził on odbudowę murów zamkowych), później kasztelan wojnicki i bracławski - Franciszek i jego syn Michał Jordan
1655 r. - w czasie "potopu" zamek został najechany przez Szwedów. 2 lata później zaatakowały go oddziały siedmiogrodzkie Jerzego Rakoczego idące z pomocą Szwedom. Mimo to zamek nie ucierpiał, aż tak bardzo jak inne polskie warownie

Skarb zamkowy W II poł. XVIII w. w zamku odkryto skarb. Piastunka starosty Dobrzyńskiego zabawiając płaczące dziecko uderzała o ścianę pękiem kluczy. Odpadł tynk i odsłoniła się kryjówka. Był to mały loszek, w którym znaleziono garnek pełen monet i klejnotów. Niestety dało to początek poszukiwaniu skarbów i niszczeniu budowli, w czym pomogli późniejsi starostowie Michał Lewartowski i Kasper Biliński.

1702 r. - ponowny najazd Szwedów doprowadził miasto do upadku. Zamek także pozostawili w opłakanym stanie, choć nadal był zamieszkiwany przez kolejnych starostów Andrzeja Moszyńskiego i Walentego Dobrzyńskiego
1782 r. - zamek został opuszczony
lata 1830-1834 - z rozebranych murów dobczyckiego zamku postawiono nieopodal stojący do dziś kościół, oraz domy pod Górą Zamkową. Cegły i kamienie z zamku zawędrowały aż do Krakowa, gdzie były wykorzystywane przy budowie Wałów Wiślanych. Ruiny zostały całkowicie zagruzowane, zarośnięte roślinnością i powoli znikały z powierzchni ziemi. Później miejscowa ludność traktowała ten teren jako pastwisko
XIX w. - przy zamku działał kamieniołom. W wyniku jego pracy osunęła się zachodnia część zamku dolnego
1900 r. - Grono Konserwatorów Galicji Zachodniej doprowadziło do objęcia ochroną ruin w Dobczycach, a rok później rozpoczęto prace archeologiczne i zabezpieczające
7.11.1960 r. - rozpoczęto odgruzowywanie zamku i kolejne prace archeologiczne. Ogromne zasługi dla odsłonięcia dawnej warowni miał miejscowy nauczyciel Władysław Kowalski, który został później kustoszem zamkowego muzeum
1964 r. - otworzono muzeum
2014 r. - po drodze do zamku można zwiedzić fragment wyremontowanych miejskich murów obronnych

Sebastian Lubomirski Sebastian Lubomirski, twórca potęgi swojego rodu uczynił z zamku dobczyckiego swą główną rezydencję. Majątku dorobił się dzięki wygraniu czegoś w rodzaju przetargu na stanowisko żupnika soli wielickiej i bocheńskiej. Był on podobno najbardziej bezwzględnym eksploatatorem złóż solnych w historii, na czym cierpiała pracująca tam ludność jak i same kopalnie, które nie były remontowane. Olbrzymie dochody i bardzo skrupulatne spłacanie swoich powinności wobec skarbu królewskiego zjednały mu poparcie Stefana Batorego i Zygmunta III. Wkrótce Lubomirski stał się nieformalnym skarbnikiem królewskim, ponieważ regularnie dokonywał płatności w imieniu króla, udzielał pożyczek zarówno jemu jak i innym dostojnikom państwowym. Jeśli dłużnik nie był w stanie spłacić pożyczki w terminie, oferował Lubomirskiemu jakiś majątek ziemski, który ten chętnie przyjmował i powiększał w ten sposób swoje włości. Dodatkowo otrzymał i odkupił kilka starostw, tak że ze średniego szlachcica szybko stał się magnatem.

KONTAKT
Zamek królewski w Dobczycach - ul. Stare Miasto, Dobczyce

CZAS
Z centrum miasta idzie się ok. 10 minut. Oglądnięcie zamku zajmuje ok. 40 minut. + skansen ok. 30 min

WSTĘP
Płatny i czynny tylko w miesiącach kwiecień - październik. Godziny otwarcia w ścisłym sezonie: 10-19, w październiku do 16. Bilet normalny 10 zł, ulgowy 8 zł, rodzinny 25 zł. Płatność tylko gotówką.

Ponieważ informacje o godzinach otwarcia, a przede wszystkim cenach biletów szybko się dezaktualizują, sprawdź je na stronie oficjalnej opisywanego zamku/dworu:
Zamek w Dobczycach



Centralna część woj. małopolskiego. 12 km na południe od Wieliczki, 13 km na wschód od Myślenic. Zobacz na mapie.
Pociągiem najbliżej można dojechać do Krakowa lub Wieliczki. Dobczyce mają dogodne połączenie autobusowe z okolicznymi miastami: Krakowem, Myślenicami, Wieliczką, jest także dużo przewoźników prywatnych. Do zamku prowadzi droga pod górę z centrum miasta, koło siedziby straży pożarnej. Patrząc od północy w prawo. Jadąc samochodem należy zaparkować w centrum ponieważ droga ta posiada zakaz wjazdu. Po kilku minutach skręcamy z niej w prawo na schody, mijamy cmentarz, kościół, skansen i dochodzimy do zamku.


Współrzędne geograficzne:

Bibliografia