Głuchów

Szlachecki dwór obronny

We wsi Głuchów sąsiadującej z Łańcutem na wzgórzu zwanym Winna Góra lub Winnica, po prawym brzegu rzeki Sawy stała kiedyś rezydencja rodu Korniaktów. Wbrew nazwie nie jest to jednak góra, lecz niewielkie wzgórze położone tuż przy szosie. Dwór Głuchów był podobno bardzo bogato wyposażoną rezydencją, o której wspomina W. Łoziński. Znany jest opis wspaniałej komnaty z sufitem zdobionym 2500 złocistymi różami, za które zapłacono zawrotną sumę 12000 zł.
Mimo badań sondażowych pod kierunkiem A. Gruszczyńskiej z lat 70-tych XX wieku archeolodzy nie odnaleźli murowanych fundamentów, jednakże dokonane odkrycia potwierdzają istnienie w tym miejscu siedziby szlacheckiej, która prawdopodobnie była drewniana. Natrafiono bowiem na kamienny piec oraz sporą ilość ceramiki i kafli z XVI-XVII wieku. Poza tym 1 jamę neolityczną z ceramiką kultury lendzielskiej. Przypuszcza się, że piec pełnił funkcje piekarnicze dla zamku, ponieważ nie natrafiono na żadne ślady produkcji rzemieślniczej. Kafle są bogato zdobione, posiadają motywy roślinne, zwierzęce, geometryczne i heraldyczne. Zagadką pozostaje fragment kamiennego muru łączonego zaprawą wapienną o wymiarach 190x180 cm w środkowej części wzgórza.
Wg powojennych opowiadań chłopów zebranych przez Franciszka Kotulę, u podnóża Winnej Góry od strony płd.-zach wykopywano sporą ilość dużych kamieni i starych cegieł "niepodobnych do dzisiejszych, ze śladami palców".
Obecnie wzgórze od dawna wykorzystywane jest pod uprawę i nie można doszukać się jakichkolwiek śladów siedziby obronnej. Jest trochę pofałdowane, ale śladów wałów czy fosy nie widać. Można to tłumaczyć tym, że od strony południowej wzgórza przebiega główna droga Rzeszów-Przemyśl, a od północy linia kolejowa tej samej relacji, tak więc wygląd okolicy został znacznie zmieniony. Warto wiedzieć że sąsiednie wzgórze oddzielone jarem, położone bardziej na wschód i wyższe również zwie się Winnicą, ale "Drugą", a tam badań nie prowadzono. Wg F. Kotuli mogły to być miejsca po pradawnym grodzie i podgrodziu.

Niedawno pod Winnicą wybudowano duże rondo, a samo wzgórze zniszczono od wschodu i strony płd.-zachodniej. Postawiono tam jakieś budynki. Brak informacji, aby prace budowlane były kontrolowane przez służby konserwatorskie, a szkoda, bo po rozkopaniu wzgórza można było coś odnaleźć - właśnie od południowego-zachodu jest oznaczony murowany budynek na XVIII-wiecznej mapie i odnajdywano cegły palcówki...

Lochy Legenda mówi o podziemnym korytarzu łączącym rezydencję Korniaktow z pierwszym zamkiem łańcuckim stojącym kiedyś na terenie dzisiejszej plebani (3 km od Winnej Góry). Później piwnice te zostały połączone z podziemiami nowego zamku łańcuckiego i wykorzystywane przez Lubomirskich do przechowywania wina oraz jako połączenie z winnicą, którą utworzyli oni na wzgórzu. Stąd wzięła się nazwa Winna Góra. Pogłoski o skarbach ukrytych w tych lochach sprawiły, że w XIX i XX wieku wzgórze było wielokrotnie rozkopywane przez poszukiwaczy skarbów i nawet sama Maria Potocka z Łańcuta zarządziła badanie murów zamkowych w poszukiwaniu wejścia do nieznanych sobie piwnic. Natomiast tuż przed wojną na Winnej Górze pojawił się francuski różdżkarz i podobno również nic nie znalazł.