Łodygowice

Przebudowany bastionowy dwór obronny

Zameczek łodygowicki powstał w I poł. XVII wieku z inicjatywy kasztelana krakowskiego Jerzego Zbaraskiego herbu własnego. Wcześniej stał tu drewniany dwór rodu Komorowskich, którzy posiadali okoliczne tereny od połowy XVI wieku.
1630 r. - początek budowy obiektu obronnego. Trudno powiedzieć jakie były zamiary fundatora, być może miał tu stanąć zamek, a nie dwór obronny
1631 r. - budowę przerwano z powodu śmierci Jerzego Zbaraskiego. Łodygowice przeszły na własność jego krewnych Wiśniowieckich herbu Korybut. Helena Wiśniowiecka wniosła je w wianie wojewodzie mazowieckiemu Stanisławowi Warszyckiemu herbu Abdank. Ten wkrótce postanowił kontynuować budowę rezydencji obronnej
1673 r. - Warszycki otoczył dwór nowymi fortyfikacjami na planie kwadratu o boku ok. 150 m. Był to wał kamienno-ziemny, fosa oraz bastiony w narożach. W XVII wieku Łodygowice były bowiem niszczone przez Kozaków, Szwedów i polskie wojsko, które nie opłacane zakładało konfederacje i łupiło terytoria, na których stacjonowało
1682 r. - po jego śmierci łodygowicki dwór często zmieniał właścicieli, ale wszyscy pochodzili z rodziny Warszyckich
1709 r. - rodzinny konflikt doprowadził do zbrojnego zajęcia Łodygowic przez Jerzego Warszyckiego
1714 r. - na mocy wyroku sądowego Ludwik Pociej herbu Waga, bratanek hetmana wielkiego litewskiego, najechał Łodygowice i odebrał je Warszyckiemu. Rok później oddał należny mu fragment wsi
1849 r. - dobra łodygowickie nabył bielski kupiec Rudolf Teodor Seelinger. Następnie szybko przechodzą przez ręce różnych osób: Józefa Karola Humborga, barona Artura Luttwitza, Maksymiliana Luttwitza
1866 r. - majątek nabyła Klementyna Primovesi de Weber, żona Adolfa Klobusa majora austriackiego. Przebudowali oni gruntownie zameczek do własnych potrzeb, pozbywając się cech obronnych obiektu. Powstał wtedy glazurowany dach o nowym układzie, (w jego centrum znajdowała się kiedyś latarnia z dwoma oknami), balkon oraz arkady wejściowe, neogotyckie attyki i nowe wnętrza. Rodzina Klobusów posiadała Łodygowice wraz z przyległościami aż do śmierci ostatniego potomka Otto Klobusa w 1942.
po 1939 r. - we dworze w Łodygowicach mieścił się sztab okupacyjnych wojsk niemieckich
1945 r. - wyposażenie dworu zostało rozkradzione. Potem mieściły tu urzędy gminne, a następnie szkoła rolnicza. Obecnie jest podobnie.
2014 r. - kosztem 3 mln. zł rozpoczął się remont budowli, która odzyskała już dawny blask KONTAKT
brak

CZAS
Pobieżne oglądnięcie całego założenia zajmuje ok. 15 min.

WSTĘP
Wolny do otoczenia, do środka wstęp w dni powszednie.


Południowa część woj. śląskiego. 6 km na północ Żywca, 17 km na południe od Bielska Białej. Zobacz na mapie.
Dwór stoi ok. 100 m od głównej drogi. Jadąc z Żywca należy skręcić w pierwszą oznaczona drogę w prawo.


Współrzędne geograficzne:

Bibliografia