Miejsce - Świerczów

Przebudowany dwór obronny i gródek kasztelański

Zabudowania Miejsca ciągną się na prawym brzegu Stobrawy, zajmując obszar niewysokiej terasy nadrzecznej. Na samym skraju terasy stoi, zrujnowany obecnie, dawny dwór obronny, o którym J.G. Knie pisał w 1845 r., że był to nawet niegdyś zamek myśliwski (Jagdschloß) książąt oleśnickich. Wśród rozległych łąk na przeciwległym brzegu rzeki zachowało się grodzisko stożkowate – prawdopodobnie pozostałość średniowiecznej siedziby obronnej kasztelana świerczowskiego.
Dawny budynek dworu obronnego, murowany z cegły z dodatkiem kamienia i otynkowany, jest obecnie obiektem o cechach architektury klasycystycznej i neogotyckiej. Jego mury zewnętrzne stanowią przypuszczalnie pozostałość starszej budowli z XVI/XVII wieku. Budynek ten, parterowy, na wysokich piwnicach, sklepionych kolebkowo z lunetami, jest nakryty wysokim dachem czterospadowym, krytym dachówką. Od strony północno-wschodniej przylega doń piętrowa przybudówka z XX w.
Po stronie południowej przepływa u stóp dworu Stara Stobrawa, a od zachodu i północnego-zachodu otaczają go relikty nawodnionej fosy, połączonej z korytem rzeczki. Obecnie dwór Miejsce jest od kilkunastu lat własnością prywatną i powoli wstaje z ruin. Prace przebiegają bardzo wolno, ale właściciele już w nim mieszkają.
Będąc w Miejscu warto odszukać też grodzisko znajdujące się po prawej stronie drogi z Opola do Namysłowa, w odległości około 400 m na północny wschód od szosy i około 500 m na wschód od wsi. Jest ono pozostałością dwuczłonowej warowni typu nizinnego, założonej na łagodnym, częściowo sztucznie podsypanym, wypiętrzeniu terenu wśród mokradeł. Główną część założenia stanowi stożkowaty nasyp (kopiec) na planie zbliżonym do koła o średnicach 40 x 50 m i wysokości 3 m, otoczony reliktami fosy. Po stronie wschodniej, południowej i zachodniej ciągną się pozostałości drugiego członu założenia obronnego, oddzielonego fosą od kopca. Na terenie grodziska znaleziono kilkaset ułamków ceramiki średniowiecznej, a także grudki przepalonej gliny, polepę, kości zwierzęce, grot bełtu do kuszy, cztery gwoździe, sztabkę żelaza oraz kilka innych, skorodowanych przedmiotów żelaznych (w tym być może ramię wagi).