Sianów

Średniowieczny zamek rycerski

Początki dziejów zamku Sianów nie są znane, ale przyjmuje się, że zbudowano go na początku XIV w. Był wtedy siedzibą rycerzy z rodu Święców.

Pojmany władca Wiosną 1475 roku, gdy w zamku sianowskim przebywał książę Bogusław X miasto zostało zdobyte przez oddziały miejskie Koszalina. Samego księcia uwięziono. Był to odwet mieszczan koszalińskich za politykę księcia, prowadzącą do ograniczenia autonomii miast oraz napady, jakich dokonywali książęcy dworzanie na wędrujących szlakiem handlowym kupców koszalińskich. Rada miejska Koszalina szybko jednak przestraszyła się konsekwencji swojego postępowania i starała się załagodzić konflikt. Księcia uwolniono i starano się przeprosić. Obrażony Bogusław zmusił mieszczan do uroczystych przeprosin na klęczkach oraz nałożył na zuchwałe miasto olbrzymie odszkodowanie.

1330 r. - z tego roku pochodzą dwa dokumenty wystawione na zamku w Sianowie ("in castro nostro Sannowe") przez Jana Święca, kasztelana sławieńskiego. Treścią ich jest m.in. układ graniczny między klasztorem Cystersów w Bukowie a posiadłościami Jarosława i Jana von Natzmer
1348 r. - warownia sianowska stała się siedzibą biskupów kamieńskich
1372 r. - a następnie księcia pomorskiego Bogusława VI i Barnima V
1386 r. - Sianów z zamkiem ponownie przeszedł w ręce biskupstwa kamieńskiego
po 1400 r. - i znów powrócił do Gryfitów. Podlegał głównej siedzibie książąt pomorskich w Darłowie.
II poł. XV w. - za panowania Bogusława X Wielkiego zamek w Sianowie był jego rezydencją myśliwską i letnią, wykorzystywaną okresowo przez dwór książęcy. Posiadał ogrody i otoczony był murem
1483 r. - książę Bogusław X sprzedał warownię swemu kanclerzowi Jurgenowi von Kleist
1509 r. - syn Kleista zwrócił go Gryfitom
1546 r. - książę Barnim XI Stary, potwierdzając przywileje dla miasta Sianowa, zatrzymał sobie prawo do zamku i opłaty na jego rzecz w wysokości 60 marek pomorskich
1627 r. - książę Bogusław XIV podarował miastu tereny przyległe do podzamcza
dalsze losy zamku Sianów są słabo poznane, ale zapewne istniał do czasu wygaśnięcia dynastii Gryfitów w roku 1637. Prawdopodobnie został opuszczony na początku XVIII w.
XIX w. - jego ruiny zniszczono przypuszczalnie podczas budowy drogi do wsi Kłos i fabryki zapałek (1888 r.)

Bibliografia