Smolajny

Przebudowany średniowieczny dwór obronny biskupów

"Książę poetów" pochodził z dubieckiej linii Krasickich. Ukończył seminarium w Warszawie i dzięki poparciu możnych rodów: Lubomirskich oraz Potockich szybko awansował w hierarchii kościelnej. Za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego, z którym znał się jeszcze z Przemyśla (był tam proboszczem katedry, a Poniatowski starostą) zyskał jego ogromną przychylność mową wygłoszoną podczas koronacji. Został za to nadwornym kapelanem, stałym uczestnikiem "obiadów czwartkowych" i jednym z najbliższych ludzi króla. Zlecił mu m.in. opracowanie koncepcji czasopisma "Monitor" finansowanego przez dwór królewski. Krasicki był najczęściej publikującym tam autorem. W 1766 r. uzyskał sakrę biskupią i objął diecezję warmińską, a tym samym tytuł książęcy i fotel senatorski. Ta błyskotliwa kariera została zahamowana poparciem antykrólewskiej konfederacji radomskiej. Dlatego też prymasem został dopiero z nadania zaborcy pruskiego. W ostatnich latach życia aktywnie włączył się do pracy nad podtrzymaniem ducha narodowego, wydając z tą myślą pismo "Co tydzień" i pomagając założyć Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie.
Ignacy Krasicki posiadał wszechstronną wiedzę i zainteresowania, ale sławę przyniosły mu utwory literackie. Uprawiał poezję, prozę, komedię, bajkopisarstwo, publicystykę, a wszystko na najwyższym poziomie. Swoje teksty podpisywał XBW, co oznaczało Xiążę Biskup Warmiński. Poza tym zajmował się jeszcze tłumaczeniami, heraldyką, opracował też encyklopedię historyczną i 8 tomów genealogii szlachty polskiej. Pasją biskupa były egzotyczne rośliny (stąd wspaniałe ogrody w jego rezydencjach) i ... słodycze! Zawsze lubił wygodne życie i mimo że posiadał duże dochody, był stale zadłużony. Po śmierci większą cześć jego majątku przejęli wierzyciele. Prochy biskupa złożone są w katedrze gnieźnieńskiej.