Stare Stulno

Szlachecki dwór obronny

To miejsce na Polesiu odkryłem przypadkowo wędrując wzdłuż Bugu i jego rozlewisk. Jak widać warto odszukiwać pozostałości mało znanych dworów, ponieważ może nas spotkać niespodzianka. Co prawda nie mam 100%-owych dowodów, że był to dwór obronny, bo trudno dotrzeć do jakichkolwiek szerszych informacji o Starym Stulnie, ale obronne położenie i informacje o XVII-wiecznym niegrodowym starostwie stulneńskim raczej to potwierdzają. Do dziś zachował się kopiec z piwnicami na niewielkim wzgórzu nad wodą. Początkowo myślałem, że to Bug, ale rzeka płynie nieco dalej. Są to raczej pozostałości starego koryta Bugu lub jego rozlewiska, które mogło tworzyć naturalną fosę.
Podczas mojego pobytu na terenie dookoła ruin wypalono trawę, co powinno być karalne, ale w tym przypadku pomogło odsłonić na pewno mocno wcześniej zarośnięte ceglane mury przyziemia (radzę uważać na spaleniznę i pył, który brudzi ubranie). Kopiec nie jest duży, ma płaski zachwaszczony szczyt z rosnącą na nim starą i grubą lipą drobnolistna, uznaną za pomnik przyrody. Od północy sąsiaduje z polem uprawnym i prywatnymi zabudowaniami, zaś południa i wschodu otacza obiekt wspomniane dawne koryto / rozlewisko Bugu. Od płd.-zach. natomiast znajduje się dawna droga dojazdowa prowadząca nasypem przez mocno zarośnięty parów ze stojącą wodą, będący już typową sztuczną fosą.
Przy ruinach dworu w Starym Stulnie można się doszukać śladów dawnego parku, który zajmował niegdyś powierzchnię 1,5 ha.
Zabudowa w tym miejscu widnieje na austriackiej mapie z XVIII wieku i jest lokowana we wsi Stulno. Mapy z następnego stulecia opisują teren dworki jako Folwark Stulno, a z XX wieku jak Folwark we wsi Kolonia Stulno.
Co ciekawe, dwór stulneński nie figuruje w rejestrze zabytków woj. lubelskiego, ale jest zaznaczony na mapie szlaku rowerowego w kierunku Włodawy.
Aktualnie działka z terenem dworskim jest wystawiona na sprzedaż.