Zawichost

Średniowieczny zamek książęcy i królewski

Drewniany zamek w Zawichoście istniał już na początku XIII w. Bronił przeprawy przez Wisłę oraz był siedzibą kasztelańską. W pełni murowaną warownię wzniósł ok. poł. XIV w. Kazimierz Wielki. Nie zachował się żaden opis ani ilustracja z tamtego okresu.

Kasztelani Kasztelanami na zamku w Zawichoście było wiele znanych postaci. Dobes Dobiesław, wymieniony w akcie księżnej Grzymisławy (matce błogosławionej Salomei i księcia Bolesława Wstydliwego) z 1229 r., jako stryjeczny brat biskupa Ivo z Odrowążów, Spytek z Melsztyna - marszałek nadworny i wojewoda krakowski, Mikołaj Bogoria - zaufany stronnik królowej Jadwigi, Warsz Miechowski - uczestnik wojen z Litwinami, na Śląsku i pod Warną, Piotr Kłoczewski - sekretarz i zaufany Stefana Batorego, bohatersko walczący we wszystkich wyprawach wojennych króla, Jan Mikołaj Rey - spokrewniony z wielkim pisarzem. Słynny był też kasztelan Borejko zwany pobożnym pijakiem. Lubił ucztować szczególnie z duchownymi, ale nigdy nie opuścił codziennego nabożeństwa. Gdy nie mógł znaleźć kompanów do picia wychodził na uczęszczany trakt opatowski i tam w postawionej przez siebie kapliczce modląc się, czyhał na gości. Gdy jakiegoś napotkał upajał go winem, często do nieprzytomności i zabierał na ucztę do swego domu. Tam już przetrzymywał delikwentów jak najdłużej, nawet kilka dni do czasu znalezienia sobie nowych. Gdy wieść o jego wyczynach rozniosła się po kraju, omijano kapliczkę z daleka.

1241 r. - Tatarzy najechali miasto i spalili drewniany zamek. Następnie Bolesław Wstydliwy odbudował go i wykorzystywał jako swoją rezydencję. Prawdopodobnie już wtedy był to zamek częściowo murowany
ok. poł. XIV w. - jak podają kronikarze Jan Długosz i Janko z Czarnkowa, król Kazimierz Wielki wzniósł w Zawichoście zamek z cegły. Z pewnością chodziło jednak o przebudowę istniejącego zamku książęcego. Odgrywał on bardzo dużą rolę w systemie obronnym wschodnich kresów. Zajmował 9 miejsce wśród najbardziej liczących się ówczesnych zamków
1384 r. - miasto zostało splądrowane, a zamek ogołocony przez Litwinów pod dowództwem przyszłego króla Polski Jagiełły. Warowni z niewielką załogą bronił kasztelan Spytek z Melsztyna
1386 r. - w drodze do Krakowa, w zamku Zawichost ponownie przebywał Jagiełło, ale już jako kandydat do polskiej korony. Gościł go kasztelan Mikołaj Bogoria
II poł. XV w. - w zamku często przebywał król Kazimierz Jagiellończyk
1502 r. - miasto zostało zniszczone przez Tatarów. Zamek zawichojski prawdopodobnie oparł im się, ponieważ wiadomo że kilka lat później był zamieszkany i uzbrojony w 30 hakownic
koniec XVI w. - rozpoczęto przebudowę warowni pod nadzorem architekta Marcina Rudolfisa, a następnie Rudolfa Negroni
1655 r. - podczas "potopu" Szwedzi zajęli Zawichost i zamek. Rok później odbił go Stefan Czarniecki
1657 r. - Szwedzi, a później uciekające wojska ich sprzymierzeńca księcia Siedmiogrodu Rakoczego w tym roku jeszcze kilkakrotnie nawiedzili Zawichost. Szwedzi tym razem przybyli w ogromnej sile ok. 70 tys. ludzi. W ich oddziałach walczyli też Węgrzy, Rumuni, Kozacy, Wołosi i Brandenburczycy. Miasto zostało doszczętnie splądrowane, a zamek spalony
1664 r. - ówczesna lustracja z lat 1659-64 mówi, iż "zamek przez nieprzyjaciela jest ogniem zniesion, armaty przy nim nie masz, niektóre izby ponakrywane" oraz "domostwa podzamcza i zagrodników tam mieszkających, nieprzyjaciel spalił". Podczas najazdu szwedzkiego z 1200 osób mieszkających w mieście ocalało 241. Męczeńską śmierć poniósł franciszkanin Kazimierz Bogdański, staruszek który odmówił zdradzenia miejsca ukrycia sreber klasztornych



1678 r. - dużą część murów zamkowych rozebrano. Wykorzystano je m.in. przy budowie kościoła reformatów Sandomierzu. Sama wyspa coraz bardziej kurczyła się, a mury były zalewane przy wysokim stanie wód Wisły
II poł. XVIII w. - lustracje mówią o karczmie stojącej przy rumowiskach zamku. W ruinach postawiono chałupę dla stróża, która zostałą potem zmieciona przez wylew Wisły
1813 r. - ogromna powódź sprawiła, że wyspa zamkowa została ostatecznie zalana. Pozostałe mury powodowały odbicie nurtu ku lewemu brzegowi i zalanie terenów wsi Rybitwy. Z czasem nurt i kolejne powodzie doprowadziły do skruszenia murów i głębszego osiadnięcia resztek zamku.
koniec XIX w. - z Wisły wystawał jeszcze najwyższy fragment murów zamkowych
1928 r. - z wykonanych wtedy pomiarów wynikało, że wierzchołek murów znajdował się 65 cm pod lustrem wody, a odległość między zamkiem a wieżą kościoła pw. św. Jana Chrzciciela wynosiła 617 m
XX w. - przy niskim stanie wód Wisły mury zamkowe były w wodzie jeszcze dobrze widoczne


KONTAKT
brak

CZAS
Oglądnięcie miejsca po zamku zajmuje ok. 3 min.

WSTĘP
Wolny


Zachodnia część woj. świętokrzyskiego. 19 km na północ od Sandomierza, 12 km na południe od Annopola. Zobacz na mapie.
Zamek stał na lewo od przeprawy promowej, która jest oznaczona na drodze. Jak mi powiedziano widok na miejsce po zamku jest przy drugiej usypanej z kamieni tamie. Żeby na nią wejść trzeba iść ul. Plażową i skręcić w dół. Jednak wydaje się, że lepiej byłoby dostać się do 3. tamy widocznej na mapie, za odnogą Wisły. Teoretyczny dostęp w to miejsce jest z ulicy Nadwiślańskiej.


Współrzędne geograficzne: