ZamkoMania - Polskie zamki i dwory obronne (zamkomania.pl) | |||||||||||||||||||||||||||||
Możesz ocenić: Legnica (woj. dolnośląskie) - Średniowieczny zamek książęcy, później rozbudowany
Stojący w północno-wschodniej części starego miasta nad brzegiem Kaczawy zamek legnicki, mimo że niegdyś nie mający sobie równych w kraju, nie jest dziś zbyt atrakcyjny dla turystów, wciąż jednak wzbudza podziw wielkością i potężnymi wieżami. Jest to jedna z najstarszych w kraju murowanych warowni zadziwiająca rozmachem, oraz rozwiązaniami architektonicznymi i formalnymi, które archeolodzy odkrywają od lat 60-tych XX wieku.
Warto podkreślić, że budowla przetrwała ponad 800 lat, a największych zniszczeń dokonali Sowieci w 1945 roku.
Te obiekty należą do najstarszych części warowni legnickiej, która po przekształceniu z grodu stała się dwuczłonową budowlą w skład której wchodziło 5 głównych murowanych budynków: dwie okrągłe wieże typu bergfried (wolnostojące baszty - donżony - punkty ostatniej obrony), skromniejsza wieża kwadratowa, (Lubińska), palatium - pałac książęcy i kaplica. Murowany był jeszcze fragment obwodu fortyfikacyjnego od północy oraz niewielki budynek na dziedzińcu identyfikowany z kuchnią. Założenie zamkowe z dwoma bergfriedami jest unikalne. Jak pisał J. Grzybowski "kaplica wraz z 'cesarskim' pałacem i dwiema potężnymi cylindrycznymi wieżami demonstrowała suwerenną dumę właściciela zamku, aspirującego do korony królewskiej". Budowla rozrastała się, wieże znacząco podwyższono (jedna zyskała nadbudówkę ośmioboczną, drugiej prawie w całości nadano kształt oktagonalny), z czasem powstały fortyfikacje z 4 bastejami i nowe budynki, które całkowicie otoczyły dziedziniec. W części zachodniej zabudowa była głównie 2-piętrowa, w części wschodniej 1-piętrowa i parterowa. W 1. połowie XVI wieku przeniesiono wjazd do zamku na stronę wschodnią. Do ozdobienia nowej bramy zatrudniono niejakiego Jerzego z Ambergu, który nie był zbyt znanym artystą czy architektem, bo innych jego dzieł trudno się doszukać, ale z zadania wywiązał się znakomicie. Powstał kunsztowny renesansowy portal w formie rzymskiego łuku triumfalnego z osobnym przejazdem i furtą dla pieszych. Trzy bogato dekorowane kolumny wspierają fryz z portretami księcia Fryderyka II i księżnej Zofii, przedzielonymi kartuszem herbowym z orłem piastowskim. Przetrwał w dobrym stanie do dziś. Następnie dziedziniec zamku został przedzielony murem kurtynowym z czworoboczną wieżą po środku. Ponieważ umieszczono na niej zegar, nazwano ją Zegarową. Jej funkcje były czysto dekoracyjne. Mur ten został później przekształcony w piętrową galerię i wraz z wieżą przebudowany do obecnej neorenesansowo-romańskiej postaci. Od północy na wysuniętym obszarze zamkowym przy wieży Lubińskiej stanęła druga kaplica książęca. Pierwotnie była to prawdopodobnie stara basteja, choć nie ma jej na żadnym planie budowli. Kaplica ta powstała po rozebraniu kaplicy romańskiej. Być może początkowo była protestancka, bo zniemczeni książęta legniccy wyznawali wtedy luteranizm, a później kalwinizm. Wg dokumentów katolicką kaplicę zbudowano dopiero po połowie XVII stulecia, ale budynek kaplicy widnieje już na wcześniejszych rysunkach miasta. Po wielkim pożarze w następnym stuleciu przestała istnieć Wieża Lubińska, włączono ją w okazały barokowy gmach od północy, który zajął też miejsce drugiej kaplicy.
Podczas odwiedzin Legnicy w 2007 r., jedynym obiektem przeznaczonym do zwiedzania były relikty romańskiej kaplicy zamkowej w specjalnie wybudowanym w latach 70-tych pawilonie (patrz ciekawostka poniżej). Widać niskie murki i fundamenty świątyni ale i wysokie filary. Na ścianach pawilonu prezentowane są rysunki i plany budowli. Generalnie zbyt skromnie zagospodarowano tak ważne odkrycie. Kaplica jest pierwszym obiektem oddanym w zarząd Muzeum Miedzi. Wkrótce placówka ta przejmie inne części zamku i utworzy nowe muzeum zamkowe obejmujące poza kaplicą i wieżami również całe skrzydło południowe i wschodnie. Z kolei bractwo rycerskie ma przejąć basteję od strony północno-zachodniej - jedyne co pozostało z XVI-wiecznych fortyfikacji (najpierw trzeba ją jednak odrestaurować). Sama kaplica również zmieni wygląd, anachroniczny pawilon zostanie usunięty. Zabytek zyska nowy kształt za pomocą nowoczesnych, być może multimedialnych form. Jak wspomniano, dwie wieże udostępniono już do zwiedzania. Są uznawane za pierwsze bergfriedy na ziemiach polskich. Obie posiadały lochy więzienne w najniższych kondygnacjach. Cylindryczna wieża św. Jadwigi (żona budowniczego zamku Henryka Brodatego) ma mury grubości 2,5 metra. Z 20 m wysokości podwyższona ją do 55 metrów. Pełniła ona rolę ochrony wjazdu, który pierwotnie znajdował się od zachodu. Na początku XVI stulecia zyskała dekoracyjne polichromie w izbie zwanej Komnatą św. Jadwigi. Ma ona kształt okręgu o średnicy 5 metrów i jako jedyna w wieży posiada funkcje mieszkalne. Przekształcona w ośmioboczną wieża patrona miasta św. Piotra (wschodnia) jest znacznie masywniejsza - grubość murów wynosi aż 4,5 metra. Pierwotnie mierzyła 25 m, ale w XV stuleciu została podwyższona do 68 metrów. Taras widokowy umieszczono na wysokości 52 metrów. Od XVI wieku przy wieży tej usytuowany był nowy wjazd do zamku przez bogato zdobiony portal i bardzo długą sień. Od tego okresu wieże nie są już bergfriedami, przylegają do nich budynki, z których najważniejszym było palatium, czyli pałac książęcy (kiedyś także wolno stojący). Jego wymiary w średniowieczu (61,5x16 m) i wysokość 12 metrów świadczą, iż książę legnicki nie żałował środków stawiając jedną z największych siedzib w ówczesnej Europie. Parter palatium (wysokość 3,5 m) zajmowały pomieszczenia gospodarcze i magazynowe, Pierwsze piętro (wysokość 2,5 m) posiadało rząd portali i okien, stąd przypuszczenie iż znajdowały się tu komnaty drużyny książęcej, a w czasie oblężenia wojska zaciężnego. Przypuszczalnie było to 6 jednakowych izb. Drugie piętro (wysokość 6 m) to pokoje mieszkalne księcia od wschodu, wielka reprezentacyjna aula po środku (jej maksymalne wymiary to 32x13,5m) i kilka komnat od zachodu, być może z jednej z nich prowadził ganek do kaplicy. Kondygnacja ta posiadała okazałe okna biforalne lub triforalne. Wentylację zapewniało kilka okulusów (niezamykane okrągłe otwory w ścianie, które również doświetlały pomieszczenia). Każda kondygnacja posiadała własne osobne wejścia bezpośrednio z dziedzińca. Dziś palatium jest całkowicie przekształcone, z wtórnymi podziałami wnętrz. Zachowały się jednak jeszcze oryginalne elementy w ścianie od strony dziedzińca i powstające muzeum ma je uwypuklić. Pocztówka z ok. 1935 roku Zamek Legnica na pocztówce z ok. 1920 roku Widok zamku legnickiego przed przebudową neorenesansową na pocztówce z ok. 1903 roku. Widać cekhauz Drzeworyt z 1857 r. Zamek odbudowany w stylu neogotyckim
Rekonstrukcja grodu w Legnicy w XI wieku z naniesionymi budynkami późniejszego zamku romańskiego. J - wieża św. Jadwigi, K - kaplica romańska, L - wieża Lubińska, P - palatium, W - wieża św. Piotra. Plan grodu, zamku i twierdzy bastejowej. Opracowanie J. Rozpędowski i J. Połamarczuk. E - relikty jakiejś zabudowy romańskiej, przypuszczalnie kuchni, H - odcinek ceglanego muru obwodowego, J - wieża św. Jadwigi, K - kaplica romańska, L - wieża Lubińska, N - kaplica z 1656 r., P - palatium, W - wieża św. Piotra Plan zamku z Karty zabytku z przeznaczeniem budynków na początku XX wieku. Nie uwzględnia zmian związanych z utworzeniem noclegowni i likwidacją szkół. B - XX-wieczny budynek szkolny gimnazjum (do 2019), na miejscu cekhauzu, J - wieża św. Jadwigi z XII w., obecnie udostępniona, K - relikty kaplicy romańskiej z XIII w. obudowane pawilonem, N1 - skrzydło północne z XVII w. z portalem Bramy Lubińskiej, które zajęło miejsce wieży Lubińskiej i drugiej kaplicy - siedziba Wyższej Szkoły Menadżerskiej N2 - skrzydło północne z XVII w. - sale Wyższej Szkoły Menadżerskiej i Nauczycielskiego Kolegium Języków Obcych, O - boisko szkolne, P - dawne palatium z XII w. - budynek szkolny, stołówka, internat, U - skrzydło wschodnie z XVII w. - główna siedziba NKJO, W - wieża św. Piotra z XII w., obecnie udostępniona, T - zachowane resztki bastei narożnej z XVI w., Y - budynek z 1898 r. przy wieży Zegarowej - biblioteka, Centrum Informacji NKJO, Z - brama wejściowa z XVI w. z portalem Makieta zamku Legnica w okresie romańskim (XII/XIII w.) od strony podgrodzia i zamku głównego. Wykonanie: Instytut Historii Architektury Sztuki i Techniki Politechniki Wrocławskiej. B - budynek urzędowy z XX w, wcześniej cekhauz, E - przypuszczalnie budynek kuchni, F - brama wjazdowa, G - podgrodzie, H - odcinek ceglanego muru obwodowego, J - wieża św. Jadwigi, I - fortyfikacje drewniano-ziemne, K - kaplica romańska, L - wieża Lubińska, P - palatium, W - wieża św. Piotra, S - schody do sali reprezentacyjnej palatium na 2. piętrze Plan XVII-wiecznej Legnicy - miasta twierdzy z 2 liniami umocnień: bastejowych i bastionowych wg von Sabischa z 1646 roku. Zamek z 4 bastejami i dziedzińcem całkowicie otoczonym przez budynki. Plan zamkowych ogrodów z tego samego okresu wg von Sabischa. Wykorzystano północno-wschodni odcinek fortyfikacji bastionowych. Rekonstrukcja głównego budynku zamkowego - palatium w XIII wieku. Wizualizacja Macieja Krzywki Przekroje wież zamkowych na grafice Martyny Majgier. Okrągła wieża św. Jadwigi z "Zieloną komnatą" i ośmioboczna wieża św. Piotra z tarasem widokowym. Dodano oznaczenie pierwotnej wysokości wież w XII-XIV wieku.
Gród istniał w Legnicy już w VIII/IX wieku, zajmował on zachodnią część obecnego wzgórza zamkowego. Po spaleniu w 2. połowie X stulecia przeniesiono go bardziej na wschód, a teren pierwotnego grodu stał się podgrodziem. Była to jedna z głównych siedzib śląskich Piastów.
Do niedawna sądzono, iż murowany zamek powstał za sprawą księcia wrocławskiego Henryka Brodatego w latach 20-tych XIII stulecia. Jednak najnowsze badania archeologów z Wrocławia, prof. Małgorzaty Chorowskiej i Mariusza Cabana dowiodły, że budowla jest starsza i powstała w 2. połowie XII wieku z fundacji księcia Bolesława Wysokiego. Był to trzeci najstarszy śląski zamek, po Wleniu i Wrocławiu. Założenie pierwotnie składało się z zamku głównego i podgrodzia. Na zamku stało 5 murowanych elementów: palatium czyli pałac książęcy, towarzysząca mu kaplica na planie dwunastoboku, wolnostojąca cylindryczna wieża - bergfried (św. Piotra), czworoboczna wieży północna zwana Lubińską i niewielki budynek identyfikowany z kuchnią. Na zmniejszonym podgrodziu stała druga wieża cylindryczna - bergfried (św. Jadwigi), znajdował się tu również wjazd i zabudowa drewniana. Całość otaczały początkowo zmodernizowane wały grodowe, drewniano-ziemne, a później mur ceglany od północy oraz fosa. Różne przedstawienia oblężenia Legnicy w 1241 r. i zarazem najstarsze widoki zamku. 1. Legenda obrazowa o św. Jadwidze z 1353 r., 2. Fragment tzw. Tablicy Bernardyńskiej z Wrocławia, XV w. 3. - Obrona Legnicy na drzeworycie z 1451 r. 1149 r. - pierwsza wzmianka o Legnicy i kaplicy grodowej św. Benedykta. 1216 r. - kolejna wzmianka o Legnicy jako zamku (castrum) 1241 r. - zamek obronił się przed słynnym najazdem tatarskim, podczas którego zginął książę Henryk Pobożny, a miasto strawił pożar 1330 r. - książę Bolesław III podarował kaplicę zamkową wraz z jej dochodami klasztorowi w Lubiążu Zamek w Legnicy na najstarszej panoramie miasta z lat 1536-37, wykonanej podczas podróży palatyna Otto Heinricha (Ottheinricha) Wittelsbacha po Europie. Seria bardzo cennych grafik pokazuje dawne widoki miast, ale nie są one precyzyjne, zwłaszcza jeśli chodzi o odległości i położenie budynków, co widać w tym przypadku. Interpretacja obiektów: J - wieża św. Jadwigi, K - kaplica romańska, L - wieża Lubińska, P - palatium, W - wieża św. Piotra. 1. poł. XV w. - pierwsza znacząca rozbudowa książęcej rezydencji w stylu gotyckim za sprawą księcia Ludwika II. Zatrudnił on do tego celu . francuskiego architekta spod Paryża. Obie cylindryczne wieże zostały znacznie podwyższone i zyskały obecny wygląd z gotyckimi machikułami, gankiem balustradowym, hełmami w typie zamków francuskich. Wieża św. Jadwigi zyskała ośmioboczną nadbudowę. Powstała Komnata św. Jadwigi, w której spotykał się zakon Rüdenband (patrz ciekawostka obok) 2. poł. XV w. - kolejne prace na zamku legnickim wykonał książę Fryderyk I, a dotyczyły one głównie przebudowy palatium w stylu późnogotyckim 1. poł. XVI w. - z inicjatywy księcia Fryderyka II dokonano renesansowej przebudowy zamku. Zmieniły się poziomy kondygnacji, rozkład i funkcje pomieszczeń. Obie wieże nie był już wolnostojącymi bergfriedami, lecz połączono je z budynkami. Warowność zwiększono przez otoczenie fortyfikacjami bastejowymi i nowymi fosami. Wjazd prowadził od tej pory, tak jak obecnie od wschodu, przez nowy most, bramę ze wspaniałym portalem autorstwa Jerzego z Ambergu i sień przy wieży św. Piotra. Komnatę św. Jadwigi udekorowano wspaniałymi polichromiami. Miasto również zostało wtedy umocnione fortyfikacjami bastejowymi od 1547 r. - na zamku rezydował kolejny książę legnicki Fryderyk III 1559 r. - a następnie jego syn Henryk XI, który walczył o władzę z młodszym bratem Fryderykiem IV
Legnica w 1580 r. na panoramie w dziele G. Brauna i F. Hogenberga "Civitates orbis terrarum" (od płn.-zach.) oraz powiększenie zamku. To ta grafika posłużyła polskim badaczom do odkrycia kaplicy św. Benedykta i św. Wawrzyńca. J - wieża św. Jadwigi, K - kaplica romańska, L - wieża Lubińska, P - palatium, W - wieża św. Piotra. 1596 r. - po śmierci Fryderyka IV władze w księstwie objął syn Jerzego II brzeskiego - Joachim Fryderyk 1618 r. - następną rozbudowę tym razem barokową rozpoczął książę Jerzy Rudolf, syn Joachima Fryderyka. Zamek zyskał nowe budynki i wygląd potężnej czteroskrzydłowej rezydencji z wieloma budynkami i wewnętrznym dziedzińcem. Niestety rozebrano wtedy romańską kaplicę (prawdopodobnie po zawaleniu się) i gotycki mur obwodowy od północy. Fortyfikacje miasta wzmocniono bastionami. Teren bastionów przyzamkowych był wykorzystywany na ogrody książęce 2. poł. XVII w. - od północy pojawiła się nowa kaplica katolicka (1656 r. - być może na miejscu wcześniejszej), przy wieży Lubińskiej powstała północna brama zamkowa (Brama Lubińska - 1660 r.) z przedbramiem i widocznym do dziś (od zewnątrz) portalem. W murze kurtynowym dzielącym zamek na dwie części powstała wieża Zegarowa (1674 r., choć niektóre opisy podają że wieża powstała przy poprzedniej rozbudowie). W południowym skrzydle funkcjonował cekhauz - budynek arsenału książęcego. Wiadomo, że książę Jerzy Rudolf dysponował 700-osobowym oddziałem nadwornym. Zachowały się bogate inwentarze cekhauzu z lat 1662-69 roku. Panorama miasta na rycinie M. Meriana z 1650 r. (od płn.-zach.) oraz zbliżenie na zamek. J - wieża św. Jadwigi, L - wieża Lubińska (?), bardzo zredukowana, N - kaplica (?) Wg dokumentów nowa kaplica powstała w tym miejscu dopiero w 1656 r., więc po wykonaniu tej grafiki, P - palatium, W - wieża św. Piotra. Kaplicy romańskiej już nie ma (rozebrana w 1618). 1675 r. - po śmierci ostatniego Piasta, Jerzego Wilhelma, Legnica przeszła we władanie Habsburgów 1711 r. - wielki pożar spustoszył zamek, głównie skrzydła północne i wschodnie. Odbudowano go we formie barokowego pałacu. Resztki wieży Lubińskiej zostały wkomponowane w nowe skrzydło północne, stojącej obok niej kaplicy książęcej z XVII w. nie odbudowano. Arsenał przeniesiono do Głogowa, a budynek legnicki stał się magazynem soli 1741 r. - Legnica została zdobyta podczas tzw. I wojny śląskiej i przyłączona do Prus. Prusacy podupadający zamek przeznaczyli jego część na cele gospodarcze oraz magazynowe. Były tu m.in. stajnie, magazyny zboża i soli. Weduta Legnicy F. B. Wernera z ok. 1740 r. (od płd.-wsch.) oraz zbliżenie na zamek. 9 - wieża św. Jadwigi, 10 - palatium, 11 - wieża św. Piotra 1764 r. - król pruski król Fryderyk II nakazał rozebrać fortyfikacje zamkowe. Zakopano fosy i zlikwidowano most prowadzący do zamku 1809 r. - po remoncie zamek zaadaptowano na pruskie urzędy, był siedzibą Rejencji Legnickiej 1835 r. - kolejny pożar na zamku. Najbardziej ucierpiały skrzydła południowe i północne. 5 lat później rozpoczęto prace restauracyjne, które etapami trwały kilkadziesiąt lat. Projekt wykonał Karol Fryderyk Schinkiel - specjalista od stylu neogotyckiego. Część budowli zyskała jednak inny styl - wewnętrzne skrzydło z wieżą Zegarową zostało zastąpione budynkiem neorenesansowym podwyższonym o 1 kondygnację, sama wieża wykazuje cechy neoromańskie. Mury pozostałych budynków oblicowano czerwoną cegłą i zwieńczono krenelażem, dodano nowe klatki schodowe, zmieniono układ pomieszczeń, ale zachowano przy tym wiele oryginalnych detali architektonicznych. Następnie budowla ponownie była siedzibą urzędów miejskich. Zamek w Legnicy ok. połowy XVIII wieku na rysunkach F.B. Wernera. Widoki od płn.-wsch. oraz płd. lata 1845-1875 - w zamku działało tzw. Minutoli Museum (patrz ciekawostka poniżej) 1898 r. - przy wieży Zegarowej postawiono całkiem nowy budynek 1903-05 r. - przy okazji prac remontowych przeprowadzono przebudowę budynku cekhauzu wg projektu F. Pfeifera w stylu neorenesansowym. Budynek cekhauzu rozebrano i zbudowano nowy budynek urzędowy (zwany też biurowcem) przesunięty nieco w kierunku południowym 1945 r. - po opanowaniu miasta przez wojska sowieckie zaczęła się typowa dla nich bezmyślna dewastacja (drugi najazd "mongołów"!). Mimo że Niemcy już nie zagrażali, palono i niszczono co się dało, w tym także i dawną warownię, która stała się kompletną ruiną (oszacowana iż zniszczeniu uległo 60% zabytkowej substancji). Wieża św. Jadwigi straciła koronę i dostająca się do środka woda niszczyła ściany, w tym Zieloną Komnatę Zdjęcie zniszczonego zamku z 1945 roku nieznanego autora lata 60 XX w. - przeprowadzono odbudowę zamku na cele oświatowe. Zniszczenia murów były podobno tak duże, że nieuniknione było zatarcie cech stylistyczne poszczególnych faz budowy W 1962 roku prof. Jerzy Rozpędowski odkrył relikty romańskiej kaplicy 1975 r. - zakończono prace przy odsłanianiu kaplicy pod kierunkiem Czesława Lasoty. Zbudowano dla niej pawilon, ale otwierano go tylko sporadycznie 1977 r. - pierwsze prace konserwacyjne malowideł w wieży św. Jadwigi od 1991 r. - kaplica jest regularnie udostępniana do zwiedzania 2008 r. - kolejne prace konserwacyjne w wieży św. Jadwigi mające na celu m.in. uratowanie unikatowych malowideł 2011 r. - remont innych części warowni. Prace zlecono Przedsiębiorstwu Wielobranżowemu HARAS Arkadiusz Harasimowicz z siedzibą we Wrocławiu. 2013 r. - obie wieże zostały udostępnione turystom Zamek legnicki od strony bramy głównej na grafice R. Geisslera z ok. 1870 roku.
Według tradycji księżna Jadwiga, małżonka księcia wrocławskiego Henryka Brodatego, gdy przyjeżdżała do Legnicy, najchętniej przebywała w
zachodniej wieży zamkowej. Wiadomo, że późniejsza święta unikała wszelkich wygód, spała tylko na twardym łożu, chodziła boso nawet w zimie, a dzień wypełniała modlitwami.
Być może więc faktycznie jej wizyty w Legnicy upływały jej na oddawaniu się w samotności modlitwom i rozmowom z Bogiem w ciemnej, zimnej baszcie.
Prawie 200 po jej śmierci, książę Ludwik II urządził w wieży komnatę jej imienia.
Wieża św. Piotra zwana była też głodową i miała swojego ducha, którym był rycerz Otton von Hohen. Ten poddany księcia legnickiego miał obowiązek dostarczać strawę więźniom przetrzymanym w lochu pod wieżą. Jednak hulaszczy tryb życia skłonił go do "zaoszczędzania" środków na więźniach i wydaniu ich w miejscowych karczmach. Pechowo dla niego jeden z więźniów okazał się niewinny i gdy miał zostać uwolniony okazało się, że nie żyje - zmarł z wygłodzenia. Gniew księcia był wielki - kazał wtrącić Ottona do tego samego lochu w wieży i skazał na te same cierpienia. Rycerz krzyczał w rozpaczy, błagał o wybaczenie, ale na nic się to zdało. Nie otrzymawszy ni kropli wody, ni okruszka jedzenia zmarł w męczarniach po kilku dniach. Ciało pochowano, ale dusza wciąż cierpiała. Ludzie przebywający nocą w okolicy wieży św. Piotra słyszeli jęki i zawodzenia. Także współcześnie mieszkańcy internatu, który działał w dawnym palatium mówili o dziwnych odgłosach jakie słyszeli. Choć na zamku nie odkryto podziemnych lochów (tylko jeden poziom piwnic pod budynkami), to nie ma wątpliwości że takowe musiały istnieć. Mówi się o tunelach do kościoła mariackiego, kościoła św. Jana oraz katedry. Część korytarzy była jakoby dostępna jeszcze po wojnie, bo chowali się w nich przestępcy uciekający przed Milicją. Podobno podczas II wojny światowej Niemcy gromadzili w nich kosztowności. Wywieźli je i zabetonowali w fabryce czołgów, gdy pod miasto zbliżała się armia sowiecka. Mieszkańcy znajdywali pojedyncze przedmioty, które zagubiono podczas tej wywózki. Portal wjazdowy do zamku w Legnicy z 1532 r. na przedwojennej pocztówce
ADRES I KONTAKT
Zamek Piastowski - ul. Zamkowa 1, Legnica
tel. +48 76 862 02 89
(Zarządca - Muzeum Miedzi),
+48 798 654 247
(rezerwacja wejściówek (w godz. 12-16))
CZAS Dojście z rynku to ok. 5 minut. Oglądnięcie z zewnątrz i zwiedzanie zajmuje ok. 1 godziny. WSTĘP Zwiedzanie darmowe. Obejmuje pawilon z reliktami Kaplicy Romańskiej, wieżę św. Jadwigi z Zieloną Komnatą, wieżę św. Piotra z tarasem widokowym, bramę zamkową. Otwarte od kwietnia do października, bez poniedziałków i wtorków. Obowiązuje rezerwacja! Ponieważ informacje o godzinach otwarcia, a przede wszystkim cenach biletów szybko się dezaktualizują, sprawdź je na stronie oficjalnej opisywanego zamku/dworu: Zamek w Legnicy Rzadkie przedstawienie zamku Legnica od północy wg R. Webera z 1841 roku. Widać bramę Lubińską
Centralna część woj. dolnośląskiego. 70 km na zachód od Wrocławia. Zobacz na mapie. Z dojazdem nie ma problemu. Zamek w Legnicy znajduje się w północno-wschodniej części starego miasta.
Współrzędne geograficzne: Otwórz w: Google Maps, Bing Maps, Openstreet Maps format D (stopnie): N51.21116389°, E16.16228611° format DM (stopnie, minuty): 51° 12.6698334'N, 16° 9.7371666'E format DMS (stopnie, minuty, sekundy): 51° 12' 40.19''N, 16° 09' 44.23''E Przedwojenna pocztówka - dziedziniec zamku i mur przerobiony na galerię z wieżą Zegarową przedzielający go na dwie części Południowo - zachodnia część dziedzińca zamku głównego na obrazie A. Lessera z 1834 r. - tuż przed pożarem. Widać mur z wieżą Zegarową w pierwotnej, parterowej postaci.
Chorowska Małgorzata - Rezydencje średniowieczne na Śląsku. Zamki, pałace, wieże mieszkalne Guerquin Bohdan - Zamki w Polsce Guerquin Bohdan - Zamki śląskie Kajzer Leszek, Kołodziejski Stanisław, Salm Jan - Leksykon zamków w Polsce Mazurska Teresa, Rachwalski Eugeniusz, Załęski Jerzy - Zamki Dolnego Śląska Zamek legnicki od strony bramy głównej na grafice R. Geisslera z ok. 1870 roku.
Klikając w zdjęcie otrzymasz jego powiększenie w nowym oknie. Okno to można zamknąć kliknięciem w dowolny punkt POZA zdjęciem.
Rafał "Ciany" Wyciszkiewicz - Zamek Piastowski w Legnicy z drona 2023
Legnica - Hotel Arkadia, ul. Gliwicka 6, tel. (076) 850 78 00, 850 78 01 Legnica - Akademik Miedzianka i Bursa Dla Młodzieży, ul. Żółkiewskiego 8, tel. (076) 723 80 47, gsm 605 079 207 Legnica - Hotel Narol, ul. Gliwicka 1, tel. (076) 862 69 27, 866 95 78, Legnica - Szkolne Schronisko Młodzieżowe, ul. Jordana 17, tel. (076) 862 54 12, 723 33 23 Legnica - Pokoje Gościnne Erkada, ul. Janowska 20, tel. (076) 850-20-32. gsm 600 498 641 Legnica - Motel Legnica, Autostrada A4, tel. (069) 460-98-68
Proponujemy wyszukanie noclegu w opisywanej miejscowości lub jej okolicy w serwisach noclegowych.
Oferty cenowe online są zwykle atrakcyjniejsze niż rezerwacje telefoniczne!
Zapraszam do przesyłania swoich wypowiedzi i komentarzy odnośnie opisywanego zamku. Ukazują się one na stronie od razu po wpisaniu do formularza. Ostatnie wpisy
Powrót do strony startowej
(c) 2001-2024 bd - Kontakt - Polityka Prywatności
Wszelkie prawa do własnych zdjęć i tekstów zastrzeżone, nie mogą być one wykorzystywane bez mojej zgody. Nie udzielam pozwolenia na kopiowanie opisów. |
ZamkoMania.pl to prywatny, niezależny serwis. Pozwalając na wyświetlenie paru nienarzucających się reklam wspierasz jego dalsze funkcjonowanie.
Dlatego prosimy o wyłączenie blokowania reklam na tej stronie (instrukcja jak to zrobić w: AdBlock, Adblock Plus, Ghostery, uBlock Origin).
Odśwież stronę